Wijsheid van een 'ervaren moeder' ;-) zoals ik...

Na 4 jaar moederschap zit ik natuurlijk vol wijsheid! (dit moeten jullie met een grote knipoog en een ruime schep zelfspot lezen).
Inmiddels heb ik dan ook alle theorieën die ik daarvoor kende overboord gegooid.
Ik herinner me nog zo goed dat toen ik voor het eerst zwanger was, iedereen me probeerde te voorzien van advies. Iedereen leek zijn 'wijsheid' kwijt te willen. Ik werd hier gek van. Laat me rustig zwanger zijn, ik weet best wat ik straks ga doen, ik heb de theorie bestudeerd en ga die 'gewoon' in praktijk brengen. Zelfs de (achteraf gezien) goede adviezen van mijn grote zus en mijn moeder legde ik grotendeels naast me neer.

Nu merk ik dat ik zelf ook mijn wijsheid kwijt wil! Ik ben er net zo een! ;-) Ik verbijt me bij een zwangere (laat haar maar lekker onbezorgd genieten en alles om haar laten draaien) maar hier, op mijn blog, kan ik sporadisch wel iets kwijt.

Ik wil namelijk niemand van advies voorzien over wat zij moeten doen met hun kind. Ik wil niemand meer vertellen dat ze het baby'tje 'gewoon' moeten laten huilen of juist alle goede redenen om dit niet te doen. Of ze borstvoeding moeten geven of niet, straffen, belonen noem maar op...

Wat ik wel aan iedere jonge moeder zou willen schreeuwen is: luister naar je eigen moedergevoel! Dagelijks worden we overspoeld met adviezen van 'professionals' en als jonge onzekere moeder luister je hier sneller naar. we worden dan ook niet getraind om naar ons eigen gevoel te luisteren. Toch is dit essentieel. Jij bent de enige moeder die het kind heeft, jij hebt het in je buik laten groeien tot een wezentje dat 'klaar' genoeg was om de wereld in te trekken en dit proces gaat door. Het is goed om te lezen en te praten maar toets het altijd aan je gevoel en daarnaast:

Luister naar je kind! Al vanaf heel jong probeert het te communiceren met ons.
Er wordt ons vaak voorgehouden dat kinderen ons voor het lapje houden of manipuleren en dat we dit niet moeten laten gebeuren. Maar hij/zij wil ook inspraak hebben in wat er allemaal in zijn/haar leven gebeurt. Wij volwassenen vergeten wel eens hoe het is om al deze verworven vrijheden (om zelf over je leven te kunnen beslissen) niet te hebben, en volledig afhankelijk te zijn. als je dan afhankelijk bent, dan wil je dat toch zijn van iemand die naar je luistert en rekening houdt met de voor- en afkeuren van jou specifiek.
Ik heb een erg koppige peuter nodig gehad om deze waardevolle les te leren. Ik hoop dat iemand anders (de zwangere waar ik NIET tegen praat ;-) deze les eerder leert dan ik.

Mijn laatste stukje wijsheid bewaar ik voor een ander logje. Het gaat namelijk over de speelgoedjungle waar we ons constant een weg door moeten banen en hakken, kortom: wordt vervolgd...

Over thuisonderwijs...

Nu Simeon 4 is krijg ik regelmatig de vraag: en, hoe gaat het thuisonderwijs? Of: zijn jullie al begonnen? Of: Wat doen jullie zoal? Om op deze positieve belangstelling in te gaan probeer ik weer eens een logje te schrijven.

School kennen we namelijk allemaal. Zij het positief of negatief, aan school hebben we een referentiekader.
Maar hoe je ineens hele dagen zinvol en educatief verantwoord moet doorbrengen met je kinderen, daar heeft niet iedereen een helder beeld bij. Er is eigenlijk geen voorbeeld om op terug te vallen. En de verantwoording voor de juiste educatie van kinderen is een grote!

Over hoe ons leven er nu uitziet kan ik vertellen dat het niet heel veel veranderd is sinds Simeon 4 is. We zijn namelijk al lang met thuisonderwijs bezig, en het is vooral denk ik een 'mindshift'. Leren is namelijk altijd en overal, en leren is leuk! Als ouders leren we onze kinderen lopen, en oh wat zijn we trots, we leren ze zichzelf aankleden en zelf een boterham smeren, of fietsen, voetballen, ga zo maar door. Daarnaast (trachten) we ze bepaalde manieren of normen en waarden mee te geven.

Ik zie thuisonderwijs als het natuurlijke verloop hiervan. Het is kindgericht onderwijs, het is ontwikkelingsgericht en het is toegespitst op de specifieke talenten van dat kind, mijn kind.
Wat ik daarnaast erg belangrijk vind is zelfredzaamheid en probleemoplossend leren denken. Zo heb ik regelmatig een spelletje met de kinderen, als zij zeggen, mama ik heb dorst, dan gaan we zoveel mogelijk creatieve manieren bedenken om aan drinken te komen, buiten gaan staan met je mond open, de sneeuw smelten, bedelen ;-) naar de dichtstbijzijnde put lopen, enzovoorts...

Sinds wij bezig zijn met thuisonderwijs zijn we ons meer bewust van het feit dat elk moment van de dag een onderwijsmoment is. De wereld om ons heen is het beste klaslokaal en alles wat de kinderen oppikken, daar kun je op voort borduren. We proberen ze dan vooral een rijke omgeving te bieden en van daaruit verder te gaan. Zo is onze Simeon al de afgelopen twee jaar in een waaromfase en we zijn veel bezig met het onderzoeken van al zijn vragen. In de bieb, in het museum, op internet via wikipedia of beeldbank, via kennissen enzovoorts.
Ook letters en cijfers kom je dagelijks tegen, je kunt ermee oefenen terwijl je boodschappen doet of in de dierentuin bent. Zo doen we klank-tekenkoppeling of rijmen lekker tussendoor terwijl we in de auto zitten op weg naar bijvoorbeeld muziekles. En af en toe doen we een 'werkje'. Daarnaast lezen we veel en spelen we alleen of met andere kinderen, we spreken bijvoorbeeld regelmatig af met andere thuisonderwijskinderen en hun ouders, in musea, de dierentuin of gewoon een speeltuin.

Nu is hij 4, als hij ouder wordt gaan we meer tijd en aandacht besteden aan 'formeel' leren. Meer leren plannen en omgaan met (gezonde) frustratie maar zoals ik het nu zie altijd midden in het leven en met een rijke context. We zijn ambitieus maar we gaan ervoor!